![[{[item.product.name]}]]([{[item.product.photo.url]}] 125w)
- Kategorie
- Szukaj
-
Wanda Zawidzka-Manteuffel
Żyła w latach 1906-1994. Artystka grafik, plakacistka, projektantka szkła i ceramiki. W latach 1926–1931 studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach Miłosza Kotarbińskiego, Karola Tichego, Tadeusza Pruszkowskiego oraz w pracowniach specjalistycznych Edmunda Bartłomiejczyka, Władysława Skoczylasa, Wojciecha Jastrzębowskiego, Lucjana Kintopfa i Romana Schneidera. Dyplom uzyskała w roku 1934. W latach 1935–1937 przebywała na stypendium w Paryżu. Działalność zawodową rozpoczęła w latach trzydziestych jako ilustratorka książek dla dzieci i artystka od grafiki reklamowej. Jej dorobek z tego okresu wyraźne wpisuje się w nurt art deco. W latach 1937–1939 była członkinią Koła Artystów Grafików Reklamowych i Bloku Zawodowego Artystów Plastyków. W okresie powojennym należała do Stowarzyszenia Autorów ZAIKS, grup Spółdzielni Artystów Plastyków ‘‘Ład’‘ oraz od 1974 do Stowarzyszenia ‘‘Keramos’‘, którego była współzałożycielką. Od 1946 współpracowała z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji, nawiązywała kontakty z zakładami przemysłowymi, prowadziła kursy metodą Antoniego Buszka dla pracownic Zakładów Fajansu we Włocławku. W 1946 nawiązała również kontakty z hutą szkła w Polanicy-Zdroju, gdzie realizowała swoją twórczość unikatową, a także nadzorowała realizacje projektów innych artystów, między innymi Jana Kurzątkowskiego. Później swoją twórczość w dziedzinie szkła realizowała również w Hucie Szkła Gospodarczego ‘’Sudety’’ w Szczytnej. Jej pierwsze projekty ze szkła to liczne zestawy funkcjonalne (szklanki, kieliszki, karafki) ze szkła zielonego lub bezbarwnego, niekiedy zdobionego nakładkami lub nitkami bądź pasmami barwionego szkła. Lata pięćdziesiąte były najbardziej aktywnym okresem w jej twórczości. Na początku dekady była projektantką Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, dla którego projektowała szkło, ceramikę i tkaniny drukowane. W latach 1950–1955, we współpracy z Haliną Jastrzębowską-Sigmund i Henrykiem Gaczyńskim, projektowała żyrandole przeznaczone do Pałacu Kultury i Nauki (realizowane w Hucie Szkła Kryształowego ‘’Julia’’ w Szklarskiej Porębie) oraz te wiszące obecnie w Teatrze Wielkim w Warszawie. W tym samym okresie realizowała swoją ceramikę w Zakładach Fajansu we Włocławku, następnie we własnej pracowni w Warszawie. Dla ‘’Ładu’’ projektowała tkaniny żakardowe. Były to tkaniny o silnie zrytmizowanej kompozycji i powściągliwej ornamentyce, reprezentujące stylistykę art deco. Jedna z nich przyniosła artystce w 1957 pierwszą nagrodę na XI Triennale Sztuk Dekoracyjnych w Mediolanie. W 1959 r. została członkiem Komisji Selekcyjnej Przemysłu Szklarskiego. Od połowy lat sześćdziesiątych skupiła się na szkle. W latach 1964–1979 projektowała dla Huty Szkła Gospodarczego ‘’Irena’’ w Inowrocławiu. Projektowała delikatne naczynia, a także szlify do kryształów, w których powracała do stylistyki art deco. Z czasem również w Inowrocławiu zaczęła realizować swoją twórczość unikatową w dziedzinie szkła. Były to drobne naczynia kuliste lub owalne, opływowe, cechujące się lekką asymetrią, zdobione nakładkami i zatopionymi w masie szklanej tlenkami metali; budzące skojarzenia ze szkłami doby secesji.
W moim sklepie znajdziecie państwo piekne przykłady twórczości Wandy Zawidzkiej-Manteuffel.
|
I bądź na bieżąco ze wszystkimi nowościami! |
|
