Ludwik Fiedorowicz ukończył studia w 1973 na Wydziale Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). W 1974 współpracował z Hutą Szkła Gospodarczego „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim. W kolejnych latach pracował w Hucie Szkła Gospodarczego w Ząbkowicach (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej). Od 1975 pracował w niej jako projektant, w latach 1975 do 1979 również w oddziale huty w Siemianowicach Śląskich. Od końca lat 70. XX w. związał się z kolejnym oddziałem Ząbkowic – z Hutą Szkła Artystycznego „Staszic” w Dąbrowie Górniczej, gdzie został kierownikiem artystycznym i pracował do 1992. Uczył również projektowania szkła w latach 1983-1984 w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Dąbrowie Górniczej (obecnie Zespół Szkół Plastycznych im. Tadeusza Kantora). W 1993 zajął stanowisko plastyka miejskiego w Sosnowcu, gdzie pracował do emerytury.
Ludwik Fiedorowicz stworzył szereg projektów szkła użytkowego – wazonów, amfor, dzbanów, mis głównie podczas swojej pracy w HSA „Staszic”. W swoim dorobku ma takie projekty jak m.in. zestaw „Lars” lub „Bratki”. Przez cały okres swojej pracy plastycznej brał udział w co najmniej 27 wystawach krajowych i zagranicznych, zdobył III Nagrodę i Brązowy medal w kategorii szkła unikatowego na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Artystycznego i Użytkowego, Katowice 1977 oraz wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Unikatowego i Przemysłowego Katowice 1979. Obecnie jego prace można oglądać na stałych wystawach w Muzeum w Sosnowcu, Muzeum w Gliwicach, Muzeum Narodowym we Wrocławiu oraz na szeregu wystaw czasowych.
Wystawa odbyła się w pięknej, industrialnej scenerii Galerii Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Czeladzi. Wśród starych maszyn elektrycznych, na dwóch poziomach można było podziwiać dzieła pana Ludwika. Piękno jest trudne do opisania więc oglądajcie proszę i zachwycajcie się.
